Każdy spór sądowy to nie tylko nerwy, ale też koszty – zaliczki na koszty sądowe i dla pełnomocnika, i związane z tym ryzyko utraty tych kosztów.
Czy można tych kosztów i ryzyka uniknąć?
Rozmawiam dzisiaj z Mikołajem Burzcem, doradcą w zakresie zewnętrznego finansowania sporów sądowych.
Na czym polega finansowanie sporu przez zewnętrzny podmiot?
Główne założenie polega na tym, że fundusz (litigation funder), który jest podmiotem zewnętrznym w procesie, opłaca wszelkie opłaty sądowe oraz koszty prawników i ekspertów. Konstrukcja ta różni się od pożyczek czy kredytów tym, że jest to finansowanie bez regresu, czyli w przypadku gdy sprawa zakończy się niepowodzeniem, powód nie ponosi żadnej odpowiedzialności finansowej.
Jest to atrakcyjna koncepcja, gdy powód (czy to osoba fizyczna, czy prawna) nie posiada środków, by sfinansować taki proces, bądź gdy woli takie środki przeznaczyć na inne cele (np. lepszy cash flow w firmie).
Finansowanie można zdobyć praktycznie na każdym etapie życia sporu – czy to przedsądowym, czy to w pierwszej i w drugiej instancji, czy to już na etapie egzekucji.
Ile to kosztuje dla klienta?
W przypadku braku wygranej nie ma żadnych kosztów po stronie klienta. Natomiast w przypadku sukcesu to fundusz otrzymuje zwrot poniesionych kosztów oraz procent z wygranej (10-40%) lub wielokrotność poniesionych wydatków (koszty pomnożone przez 2-4).
Największy wpływ na cenę ma ryzyko całego procesu oraz długość jego trwania. Im dłużej, tym drożej.
Czy klient ponosi jakieś koszty początkowe? Kiedy następuje rozliczenie?
Koszty początkowe po stronie klienta mogą wynikać z zatrudnienia kancelarii i przygotowania materiałów dla inwestora. Koszty te mogą natomiast być zwrócone, gdy dojdzie do podpisania umowy na finansowanie sprawy.
Przed podpisaniem umowy kluczową kwestią jest sprawa budżetu i wiedza, ile pieniędzy potrzeba i na co dokładnie. Pod uwagę trzeba wziąć koszty: przedsądowe, postępowania sądowego/arbitrażowego oraz koszty egzekucji. Rozliczenia następują etapami, zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami zawartymi w budżecie.
Jaki jest minimalny próg wartości przedmiotu sporu?
W Niemczech jest to 100.000 euro. W Polsce to na razie przynajmniej 4-7 miliony euro (chyba, że mówimy o mniejszych sprawach, które zebrane razem dadzą portfel setek czy tysięcy podobnych spraw). Różnica wynika z wielkości i dojrzałości rynku niemieckiego, gdzie finansowanie sporów znane jest od ponad 20 lat.
Wartość przedmiotu sporu jest ważna tak samo, jak potencjalne koszty sprawy. Nie mogą być one zbyt wysokie w porównaniu do potencjalnej wygranej.
Czy podmiot finansujący spór ma wpływ na prowadzenie sporu, czy może żądać prowadzenia sporu w konkretny sposób albo czy potrzeba jego zgody na zawarcie ugody?
Podmiot finansujący nie powinien mieć wpływu na prowadzenie sporu, nie może żądać prowadzenia sporu w konkretny sposób i nie powinna być potrzebna jego zgoda na zawarcie ugody. Tak to wygląda teoretycznie. Praktycznie niektóre fundusze wolałyby zawrzeć ugodę niż toczyć długą batalię sądową, ale też niektórzy klienci szukają wśród funduszy porady jak zachować się w danej sytuacji. Powyższe kwestie należy ustalić na etapie negocjowania umowy finansowania.
Czy dla prawnika prowadzenie sporu finansowanego przez podmiot zewnętrzny różni się od prowadzenia sporu finansowanego przez klienta?
Jest łatwiej bo jest mniej dyskusji o płatnościach 🙂 Generalnie zdobycie finansowania wymaga pewnego wysiłku w przedstawieniu sprawy i czasu spędzonego na due diligence funduszu. Gdy już podpisana zostanie umowa finansowania to fundusz jest jak dodatkowa osoba, która czuwa nad sprawą i któremu trzeba raportować o postępie sprawy. Natomiast płatności i ich wysokość spływają zgodnie z ustaleniami w budżecie.
Zdjęcie: Dom J
***
Mikołaj Burzec jest doradcą i brokerem w sprawach finansowania sporów sądowych i arbitrażowych. Pomaga kancelariom i powodom w zapewnieniu finansowania ich sporów w jurysdykcjach w Europie i na świecie.
Wcześniej pracował w Stanach Zjednoczonych, gdzie doradzał publicznym funduszom emerytalnym w sprawach litigation finance.
Pasjonat natury, gór i sportu. Międzynarodowy sędzia futbolu amerykańskiego.
***
Szkolenie – ustawa o obowiązkach dot. należytej staranności przedsiębiorców w łańcuchach dostaw – Lieferkettengesetz
1 stycznia 2023 r. weszła w Niemczech w życie ustawa o obowiązkach dot. należytej staranności przedsiębiorców w łańcuchach dostaw – Lieferkettengesetz.
Nakłada ona na niemieckich przedsiębiorców liczne obowiązki związane z przestrzeganiem standardów dotyczących praw człowieka i ochrony środowiska u bezpośrednich i pośrednich dostawców z całego świata [Czytaj dalej…]
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }